Fqinjët tanë përtej detit i kanë dhënë shumë botës. Jo pak prej mendjeve më të ndritura të botës kanë qenë pikërisht ata, italianët e artit, shkencës, filozofisë, lista vazhdon gjatë.
Po e sjellim sot një koleksion përfaqësues nga urtësia e popullit italian.
Miku i priftit humbet fenë , miku i mjekut humbet shëndetin, miku i avokatit humbet trashëgiminë.
Ai që nuk ndërron mendje ndoshta nuk ka fare.
Ankohemi për mungesë kohe por e humbim si të ish me tepricë.
Dëshira për të dhjerë dhe për t’u martuar vjen befas.
Durimi është një bimë e mirë, por që nuk del në çdo kopsht.
Dysho te miqtë dhe mos beso tek armiqtë.
Dhelprës nuk i pëlqejnë qershitë sepse s’di të hipë në pemë.
Engjëll në rini, dreq në pleqëri.
Gratë dhe pëlhurat mos i shih në dritën e qiriut.
Janë tre lloje tradhtie: të kënaqur, të zemëruar dhe ata që nuk dinë.
Jeto dhe lëri të tjerët të jetojnë.
Kujtimi i vuajtjave e dyfishon lumturinë.
Kur armiku largohet, lehtësoja rrugën.
Kur liria s’di të mbrojë vetveten, atëherë s’është më e vlefshme.
Kur zemra ngulitet te dashnori, s’ka rëndësi rangu i tij.
Kush di pak e thotë shpejt.
Kush di, urdhëron, kush nuk di, bindet.
Kush hipën më lart se i takon, bie më poshtë sa nuk beson.
Kush ka para dhe lidhje miqësore, nuk ka nevojë të brengoset për shoqërinë.
Kush kërkon grindje gjen menjëherë shkak.
Kush mundet – nuk don, kush don – nuk mundet, kush din – nuk bën, kush bën – nuk din dhe kështu bota shkon mbrapsht.
Kush qesh të premten, qan të dielën.
Kuvendi i dhelprave, batërdija në pula.
Lavdërimet janë të dobishme për të mençurit, ndërsa shumë të dëmshme për të marrët.
Liria e tepruar është nëna e shkatërrimit.
