Nga Enada CIKO
Teksa të vëzhgoj ty çdo ditë, kuptoj që po plakesh dhe më shumë. Oh qyteti im, dikur qyteti më i bukur, ku simotrat të kishin zili! Eh, sa më ka marrë malli të të thërras qyteti i luleve sepse dikur kundërmoje nga era e tyre! Sot zgjohem çdo ditë dhe shikoj sesi je katandisur “lulja ime”. Teksa shoh rrugët e përbaltura dhe njerëzit që kanë braktis shtëpitë e tyre dhe buzë rrugës shtrijnë duart për lëmosh, kuptoj se sa “i pasur” je ti o qyteti im. Oh, sa shumë të ka ndihmuar bashkia jonë perandorake, për të katandisur kështu si je!! Madje, e di si je katandisur? Përroi i Zaranikës dikur gumzhinte nga e qeshura e njerëzve, ndërsa sot i mbushur me thekale ndonëse Bashkia vodhi mijëra dollar por jo për ty lulja ime por për veten e tyre. Të shoh teksa plakesh çdo ditë dhe më shumë varfërohesh në ekonomi, arsim. Dikur djepi i arsimit, sot pa arsim pa rini, pa zhurmë dhe pa hare. I humbur dhe i plakur nga kjo luftë qeveritare dhe teksa rri e të vështroj, më kujtohet bashkia perandorake që shkëlqen nga vjedhja. Gjithmonë pyes veten nëse do të gjej sërish ty o qyteti im i bukurisë dhe i arsimit. Kur të vij kjo ditë, do ta ndryshoj këtë histori, do të të quaj “Qyteti i pranverës së hershme”.
(Enada Ciko)
