Poezi nga Petro Marko
Ti ishe
një mëngjes i freskët
që lëshonte
tinguj të kthjellët.
Dhe ishe një kopsht i derdhur
Zot sa i derdhur
Me erë me ngjyrë
Mbytje çdo gjë përreth.
Nga duart, nga yjet,
si nga një libër i hapur
mund të parathoshe çdo gjë.
Si fatthënë e rysur që ishe
Po jepeshe lehtë,
si një kafshë
e lodhur nga ndjekjet,
se në flokë,
në ballë,
në sy,
kudo,
të vihej re
mungesa e Lirisië.
