Nga Antoni GJOKA
Shqiptarët kallzojne njate ç’ka s’duhet e mshefin njate ç’ka e din tan bota”!Jemi nje popull i vuajtur ku mjerimi ka arritur kulmin .Dhe me e keqja eshte se kemi turp te jemi vetvetja.Shume sfida ,vuajtje ,paragjykime dhe ofendime nga me te rendat i mbajta mbi supe.
Fjale qe me ‘renduan shpirtin’ por me lehtesuan rrugen drejt realitetit te jetes.E kemi humbur komplet ritmin dhe kuptimin e jetes.Po flas me fjale qe te sinqerta qe po me dalin nga thellesia e zemres .Pasuria e vertete e nje prindi jane femijet ,qe po i rrisim me nje ego dhe pa ambicie per jeten.Duhet te jemi te forte sepse jeta ka te papritura .
Si nje djale i lindur dhe i rritur ne fshat jeta me ka perballuar me shum veshtiresi .Jemi mesuar dhe çdo gje e kemi perballuar .”Njeriun nuk e ban vendi por e ban kultura “!U rritem me ato pak mundesi por me zemren e mire dhe me respektin per kedo.Nuk ishim shum te ekspozuar ndaj luksit dhe jetes pertej fshatit .Stinet nderrohen dhe kujtimet sa vijne e shtohen .Bashke me te ikin edhe vitet dhe kupton se gjerat po ndryshojnë .
Nje ndryshim i bukur por qe te perball me shum sfida dhe me jeten e vertete .S’jemi me ato femijet qe nen hijen e henes dhe ne shoqerine e yjeve thurnim enderra gjate neteve te shkurtra te veres .Fillon një periudhë tjeter ku arsimi duhet te ndjeket sepse duhet te marrim formim me te specializuar .Si çdo njeri tjeter vjen koha qe studimet ti filloj ne Tirane.Ne Tiranen e bukur ku secili e enderron .
Por s’duhet harruar se gjerat e bukura ne siperfaqe kane te fshehurat jo te kenqshme qe i shoqerojne.Kjo gje eshte kudo dhe vjen koha qe ti t’a kuptosh dhe te luftosh .”Nje njeri pa guxim eshte si dielli pa shkelqim”!Duhet te perballesh me ato paragjykimet se ti vjen nga “katuni “,ku do quhesh malok ,njeri pa eksperience ,jo njeri i qejfit dhe shum paragjykime te tjera .
Nje nder me te rendat qe kujtoj kur nje bashkemoshatar i imi na akuzonte se ne jemi me poshte nuk jemi shtres “Aristokrate “dhe se ato ishin te tille sepse jetonin ne pallat me qera ku ju zihej fryma per pak ajer dhe qe rriteshin me ate kapriçon e ofendimit te tjetrit dhe poshterimit .”O miku im”- nuk te ben aristokrat pallati as kryqezimet as trafiku i kryeqytetit as qendrat urbane se i ke afer .Aristokracia ne Shqiperi nuk ekziston tek ne mungon kjo shtresë .
Te pakten beju njeri dhe respekto tjetrin deri aty ku nuk cenohet e drejta jote .Keto paragjykime me bene me te forte dhe me kerkues tek vetja ime .Me dhane nje mesim se guximi nuk duhet humbur asnjehere neqoftese deshiron te jesh vetvetja .Jemi ne ato maloket qe ju gjeni gjithmon mbeshtetje ,ku vendosim te jetojme me ato pak mundesi por mbi te gjitha tentojme te mbetemi njeri .Edukata eshte ajo qe ngelet kur harrojme ate qe kemi mesuar ne shkolle .
Dhe ku ka shkolle me te mire dhe me frytdhenese sesa veshtiresite ne jete ,guximi per te kaluar pengesat dhe paragjykimet .Kjo eshte nje shkolle qe nuk ka nevoje per mesues sepse te vendos ne dispozicion praktiken dhe perplasjen ke realitetin .”Ku me mire sesa prej realitetit mund te mesosh”!?
