A e keni vënë re se çfarë po ndodh sot me familjen shqiptare? Po iu flas për atë familje që deri dje e quanim të shenjtë e më të shtrenjtë se gjithçka dhe sot po e shqyejmë në të gjitha aspektet, duke ia humbur të gjithë atë figuracion që dikur ia jepnim me aq shumë përkushtim?
Sot familja, më shumë sesa bashkim gjaku, ngjan me një foltore njerëzish ku të gjithë flasin njëkohësisht e mendojnë se kanë të drejtë, pa marrë parasysh hierarkinë e roleve. Kështu e mendoj unë më së paku.
Familja për të cilën kemi luftuar ndër shekuj e që përpiqemi ta mbrojmë me thonj, sot po shkërmoqet nga të njëjtët faktorët që dikur u përpoqëm ti largonim: dhuna, mungesa e komunikimit, shpërfillja e ndjeshmërisë njerëzore dhe humbja e përbashkësisë shpirtërore.
Ç’të shoh më parë; Prindin që abuzon me fëmijën apo fëmija që vret prindin? Si mund ta peshojmë ndërgjegjen njerëzore kur të dyja anët janë tragjedi? Pyet veten: cili sy të dhemb më shumë – i majti apo i djathti? Përgjigjja është e njëjtë për të gjithë: Të dhemb vetë shpirti.
Për çudi, them se të gjithë biem dakord në këtë pikë. E megjithatë, as këto pyetje nuk e shpëtojnë familjen nga kthetrat e botës së jashtme e cila vazhdon të sundojë mbi vlera. Shoqëria, kultura, qenësia njerëzore, edukata, toleranca, mëshira, mirëkuptimi, janë këto elementë që e personalizojnë njeriun e sotëm, veçanërisht shqiptarin në tokën e tij. Nëse ndërmerr rrugë të gabuara, veçsa merr në qafë veten e tij më shumë sesa të tjerë, e nëse ndërmerr rrugë të duhura, veçsa i nderon ato. Kështu ndodh dhe me familjen.
Gjithkush kthehet në shembull, e kur merr këtë përgjegjësi, më shumë se sytë e tu, komandën e merr ndërgjegjia njerëzore.
