Nga Artan Fuga
ky Ismaili beu që pashë për vitin e ri nuk më pëlqeu fare si e kishin bërë,
lëkura xham, pa asnjë rrudhë, sikur e kishte myt me botoks te faqet,
ajo qeleshja e gjatë alla turke si oxhak në metalurgjik,
si nostalgjik,
pastaj i kishte hedh edhe ca gota raki se shihte si çakërqejf, sikur kishte qenë homeless,
qeshte kot, sikur i pëlqente vetja,
Ishte krejt i hutuar,
sikur ishte bërë dru fare,
edhe shumë hunderr,
e kam përfytyruar ndryshe,
dhe nuk kuptoj se përse dukej aq i gëzuar,
kur iku nga pushteti e la Shqipërinë në ditë të hallit,
copë – copë,
nuk kishte këllqe më shumë,
i gjori,
koha e Skënderit dhe palla e tij ishin tjetër gjë,
më keq se kur vinte për fushatë elektorale në Shqipëri për të t’u bërë deputet në parlamentin osman dhjetë vjet më parë se të dilte në ballkon.
