Nga Elona CASLLI
Atë gjendje që nuk kemi zgjedhur vetë, nuk mund ta konsiderojmë as si meritë dhe as si dështim.’- do të shprehej Kundera në një nga librat e tij.
Me pak fjalë askush nuk zgjedh qytetin ku lind, familjen ku rritet, mbiemrin që mban, apo pamjen fizike që përbëhet nga përzierja e tipareve të dy prindērve. Të gjitha këto përbëjnë një gjendje të paracaktuar për çdo njeri e cila nuk mund të shihet as si meritë dhe as si dështim.Ky shkrim nuk është vetëm për një situatë të caktuar në institucionet e drejtësisë.
Një maloke më pak është mënyrë të menduari në këtë vend për një kategori të caktuar njerëzish.Të lëmë mënjanë çdo trajtë hipokrizie dhe ta shohim në sy të vërtetën.Në shoqërinë tonë lexohen shpesh formulime të llojit: – Mirë t’ua bëjnë malokëve!. Malok hesapi! Erdhën malokët!
Racizmi krahinor është shenjë e një mendësie primitive të kulluar e cila sigurisht mbart njolla nga gjysmë shekulli errësirë ku veçanërisht veriu i vendit u braktis dhe u persekutua sistematikisht.
Kam besuar gjithnjë se në mungesë të argumentit logjik njeriu përdor gjendjet e paracaktuara si argument për të kundërshtuar dikë. Fillon të merret me prejardhjen, me pamjen e jashtme, apo me dimensionin personal të individit që po kundërshton.
Kultura e diskutimit mungon në shoqërinë tonë, pasi ndonëse tingëllon e çuditshme edhe diskutimi kërkon kulturën përkatëse të cilën duhet ta mësojmë çdo ditë si shoqëri, hap pas hapi dhe ditë pas dite. Hapi i parë drejt kulturës së diskutimit është mos të përdorësh si argument gjendjet e paracaktuara të një individi për ta kundërshtuar këtë të fundit.
Thonë se argumentet peshohen dhe nuk numërohen. Gjendja e paracaktuar mund të numërohet, por nuk mbart kurrfarë peshe.
Post Scriptum– Ndaj herën tjetër kur të shqiptoni fjalën ” malok” mendohuni dy herë, pasi teksa shqiptoni këtē fjalë, dëshmoni njëkohësisht mungesën e argumentit dhe mungesën e theksuar të kulturës në diskutim.
