Nga, Lorina HALILAJ
Ka me ardhë nje ditë aty ku fytyra jote do puqet me të vërtetën e pamohueshme .
Do ndjesh atë aromën e paharrueshme te shpisë tande te vegjëlisë,
Do shohësh dy duar e nën këmbët e forta do peshojnë ditët qe mbarte me vete .
Zgjoheshe cdo dite ne kërkim te dickaje të re te pajetueme më para !
Me syte nga jeta ,nga shpresa ,nga lufta që perpiqeshe ti beje ballë gjithë ketij monstruoziteti.
A ndjehesh më e denjë për të gjitha këto kur kupton më së miri që koha ka fluturuar nën puhizat e atyre pemëve që po çelin tanimë në oborrin e shtëpisë tande .
Mblidhesh nën tavolinën që më së shumti ke sakrifikue e ndan cdo kafshatë me ata të cilët të ka ndenj më së afërmi në cdo moment,
Në një tavolinë si dikur❤️
E lodhun mes atyre të panjohurave duke mos njoft më as veten ne nje ditë të bukur e me diell.
Pak e lodhun por fort e kapun pas shpresës ,pas jetës e shumë mirënjohëse .
A nuk ndjen të njëjtën gjë ?
E kam për veten time e për ty lexues që rutina të ka bërë të harrosh gjërat me vlerë të jetës që i japin vlerën më të pamendueshme .
E sigurt që dhe ty po të ndodh kjo .
E në këtë situatë që ndodhemi jepini vetes paqe ,kujtime ,telefono miqtë të cilët kurrë nuk pate mjaftueshëm kohe të ju dedikoje.
Kapu pas gjanave të thjeshta ,te ushqesh qenin apo macen që ti mban në shpi ,të shijosh një gatim,të hapesh një arkivë kujtimesh .
Të shijosh atë batutat e famshme të prindërve të tu sikundër ajo që mami im përsërit është rasti kur shihet nje serial turk dhe pyesin gjatë gjithë kohës ,
Pse i bertiti? Ca i tha? Po ate bjonden ca e ka ?
-ndërkohë qe ti je fokusuar totalisht dhe duhet të kesh ngenë të kthesh përgjigje .
Ndërkohë aty në ambjentet e preferueme zgjedh të meditosh në heshtje për andrrat që kurrë spate kohë të mendoje !
E sigurt qe gjithcka do bëhet mirë!
Kurrë ma shume se sot ,le ti japim frymë tokës dhe kësaj bote që gjithcka te veten na e ka falë.
