Mos më ndalni rrjedhën fjalës të më thajë harrimi
As shirat e etjeve mos mi shtoni të mi përziejnë pikave
Që ta ruajë të bardhë ngjizjen e fjalës vargut
As me diellin e etjeve mos më përvëloni
Se nëpër freskin e vargut mos më shtoni zjarrmi
Nga malli ikjeve e udhëve të gjata
se s’ dua të më thahet fjala rrjedhës sime në varg
Më lini me atë etjen time të rrjedhë
Nëpër shpirtin e trazuar të fjalës së lirë
Ti shtroi etjet e mia nëpër qelizat duke dyzuar me fjalën
Ndonëse një lëngë mendimi jam
Nëpër kërcellin e fjalës dua ta ushqej të nesërmen
Pamvarësishtë se jetën e dua shtratit tim
për të nesërmen jepem pa dhimbë
