Nuk mund të bëhemi kurrë të huaj
dikur u deshëm shumë..
Nëse ti nuk i kujton
nuk mund të harroj unë..
Dhe çastin kur ti u largove
e kujtoj si tani.,.
Humbe në rrugēn e pafund,
u mbështolla në timen vetmi..
Nē brengēn e ngratē u mbyt ,
ëndrra e mjerë..
Sa fjalë të thëna
humbën çdo vlerë..
Mendohen mendimet
nuk kanë ç’farë të thonë,
Zgjohen kujtimet nisin fërgëllojnë
në këtē orë të shkuar, të vonë..
E lodhur heshtja këtë natë
dorëzohet në trishtim..
Si shtegtar eremit mbas lutjes
në perëndim..
O shpirti im i vrarë sot po të mbart,
nuk di ku të të çoj..
në të zezën natë..
Parajsēn e premtuar humbe
përgjithmonë,
ofshamat e tij dhe shurdhi dëgjon?
Silvana Dhori Xhelaj
