Nga Ermal SPAHIU
Nuk habitem aspak tek shoh që territorit mediatik shqiptar vazhdohet ti vihet në pikëpyetje garancia e lirisë për të shprehur lirisht informacionin që publiku e pret çdo ditë nga ekrani. Nuk habitem, kjo sepse media sot është një udhëkryq, ndodhur mes zjarreve që asnjëherë nuk janë shuar në gati një shekull gazetari.
Nëse dikush do të më pyeste sot, a ia vlen të ndjekësh studimet për Gazetari, me siguri do të më kapërdihej gjuha në përpjekjen e pakuptimtë për të nxjerrë një përgjigje ngushëlluese, sepse s’mund ta bësh tjetrin të ëndërrojë kur në sfondin tjetër paraqitet një tjetër panoramë zhgënjyese. E si ta gënjesh me lugën bosh, kur çdo hap i tij drejt së vërtetës do të hasë pengesa?
Prej vitesh, televizionet më kritikuese të qeverisë janë heshtur me forcën e dhunës, me bllokim të drejtash transmetimi, aq sa ngrihet pikëpyetja tjetër: Nëse qeveria nuk do të kritikohet për çdo shenjë ‘mëkati’ që lë rrugës, përse publiku duhet privuar nga vështrimi pa filtra i gjithçkaje që i ndodh. Radha sa vjen e shtohet, pasi nuk është hera e parë që media vihet në lupë kërcënimesh, duke i mohuar të vetmen të drejtë për të cilën funksionon, atë të fjalës. Ndodhi me Agon Channel, në vijim me Ora Televizion dhe tani News24.
Çuditërisht, për një vend që negocion thuajse çdo ditë afrimitetin me anëtarësimin në Bashkimin Europian, këto fabula bëhen gjithnjë e më qesharake. Dhe nëse Bashkimi Europian vazhdon të thotë: Let the truth be told, let the press be free (Lëre të vërtetën të thuhet, lëre median të lirë), ç’shpjegim mund të na japin këta përfaqësues europian, kur qeveritarë mbyllin gojë televizive në përpjekje për të fashuar çdo mëkat e për të asfaltuar çdo gropë me gjuhën e propagandës?
Vallë, kështu merret drita jeshile për anëtarësim? Edhe Inteligjenca Artificiale do ta kishte zili këtë robotizëm njerëzor që shkel çfarë gjen përpara. (edited)