Dhjetoristêt
Dikur, na thoshin jeni të rinj,
piquni,
tani na thonë pleq,
djeguni.
Pishtarët nuk ndrisin
në llum,
ndaj ky dhé
trishtueshëm
po merr fund.
Nuk pat për 28 vjet
hapësirë qeverisëse për NE,
që diellin e lirisë
sollëm në këtë dhé.
U ndezën bishtukët,
u bënë pishtarë
e populli ynë mjeran,
prapë se prapë, Ai i parë.
Numëron skandalet,
numëron fatkeqësitë,
pa punë, pa bukë,
me lakun në fyt.
Shakërdahen si dordolecë
mafiozët shtetarë,
me thasët e mbushur plot,
me djersën e popullit vet shqiptar.
Me torbën mbushur halle,
shqiptarët ikin për kurbet,
si sirianë ngjajnë,
tek lënë dheun e vet.
Me dy fakultete
kthehen në roje,
druvarë,
sepse kurva Evropë
e don skllav,
veç se është shqiptar.
Veç se kanë një shtet
të pashpirt, tartakut,
që i vodhi pronën, nderin,
i vodhi endrrën, si harbut.
Vajtojnë Dhjetoristët
endrrën e tyre të rinisë,
tek shohin Shqipërinë,
si është katandisë.
Shkuan drejt vetëflijimit për Shqipërinë Evropë,
tash, si zogj qyqeje,
janë shpërndarë nëpër botë.
Të ikin shqiptarët,
që e duan këtë dhé,
që ata prapë darkë të hanë,
me votat, që u dhamë Ne.
S’ka mbetur as bar,
për të ngrënë shqiptarët,
se ç’qe mbi këtë dhé
e hëngrën pushtetarët.
As truall për varr,
s’kanë shqiptarët e shkretë,
se mafian çnjerëzore
vendosën në pushtet.
Nuk u ka mbetur nder
as dinjitet, le lavdi,
se votojnë mafien
për qeveri.
Përulje mjerane,
ju puthin duart,
për bukën e gojës,
anipse janë bërë gazi i botës.
Aq e tmerrshme
është bërë kjo tragjedi,
sa në dheun e tyne
s’jane legal
me familje e shtëpi.
Program qeverisës
veç tepsinë duan,
herë tjetër
do iu lypin dhe gruan.
Poezi nga Gjin Progni “Pishtar i Demokracisë”, shkruar disa vite më parë.
