Xhenisa Nikaj, klasa 9-të, Linaj
Magjia e Krishtlindjeve!
Na ishte një herë një djalë dhjetëvjeçar,Eduard Raizër,i cili jetonte në një fshat të vogël të Parisit.
Koha e preferuar e tij ishte ajo e festave të fundvitit.Çdo fëmijë kur përmenden festat e fundvitit,mendja u shkon menjëherë tek dhuratat.Besoj se po mendoni kështu edhe për Eduardin.
Në fakt kjo nuk është e vërtetë në rastin e tij.E di se do t’ju duket qesharake,por ai ëndërronte të shkonte në Polin e Veriut dhe të takonte Babagjyshin.
Prindërit e tij që e kishin marrë vesh për këtë dëshirë,ishin të trishtuar sepse e dinin që kjo dëshirë nuk do t’i plotësohej kurrë.
Ata ishin përpjekur shumë t’i tregonin se kjo dëshirë ishte paksa absurde,por Eduardi nuk e besonte dhe rrinte me shpresën se një ditë ai do të ishte në gjendje të shkonte në Polin e Veriut dhe të takonte Babagjyshin.Në darkë,në pragun e Krishtlindjeve,të gjithë po merrnin dhuratat nga të dashurit e tyre,përveç Eduardit.
Ai qëndronte i mërzitur sepse mendonte se as këtë herë dëshira nuk i ishte plotësuar.Ai shkoi për të fjetur më herët sesa të tjerët që po prisnin me padurim ardhjen e Krishtlindjeve.
Megjithëse ishte i lodhur,gjumi nuk e zinte nga ky mendim.Në atë çast,papritur një dritë e fortë ndriçoi në dhomën e tij dhe pa e kuptuar ai u gjend në një vend krejt të panjohur për të.Ai ndihej shumë i frikësuar sepse ishte hera e parë që shkonte diku pa prindërit e tij,madje në një vend të panjohur.
Ai e kuptoi se me frikë nuk po zgjidhte asgjë dhe kështu vendosi që të eksploronte vendin përreth tij që ta kuptonte se ku ndodhej.Pas pak minutash,duke ecur,ai pa përpara tij një shtëpizë.
Meqënëse ishte shumë ftohtë dhe nuk kishte zgjidhje tjetër,ai vendosi të hynte në këtë shtëpizë.Kur u afrua,për çudinë e tij ai pa se shtëpiza ishte e mbuluar nga çokollata dhe ëmbëlsira.
Kjo e shtyu edhe më shumë drejt dëshirës për të hyrë aty.Sa po bëhej gati që të trokiste,dera u hap vetë.Kur hyri,dera u mbyll përsëri.Eduardi u habit kur pa se kush ndodhej në atë shtëpizë.Aty ndodhej vetë Babagjyshi.
Eduardi e kuptoi se gjithë këtë kohë ai kishte qenë në Polin e Veriut.Sapo Babagjyshi e pa Eduardin,ai e kuptoi se elfët e kishin çuar në vend porosinë e tij.
Aa,se harrova t’ju tregoja!Vetë babagjyshi e kishte sjellë Eduardin në Polin e Veriut për t’ia plotësuar dëshirën.Eduardi u gëzua shumë kur pa se dëshira e tij tashmë ishte realizuar.
Pasi kaluan disa orë,Eduardin e mori shumë malli për shtëpinë,por nuk mund t’ia thoshte Babagjyshit.Babagjyshi e kuptoi menjëherë arsyen se pse ai ishte mërzitur dhe urdhëroi drerët e tij që ta dërgonin në shtëpi.
Kështu Eduardi kaloi një udhëtim mjaft të bukur dhe mbi të gjitha,u gjend në shtëpi sikur asgjë të mos kishte ndodhur.Eduardi nuk i tregoi askujt për këtë ngjarje,sepse me siguri do të qeshnin me të,por ai ishte shumë i lumtur që dëshira e tij ishte realizuar.
