Nga Agron PREBIBAJ
Humanizmi e ndihmesa detyrimi i njerëzorës!
Këto ditë ka rënë në sy për secilin qytetarë shqiptarë ndihma e kontributi i zotit Eduart Ndocaj ndaj dhjetra familjeve shqiptare që nga Saranda e deri lart në Veri.
Këto ditë kam ndjekur milarderët Italianë të cilët hoqën nga buxheti i tyre nga 10 milionë euro, e pasuar me solidaritetin e secilit biznesmen ne krah të shtetit të tyre, shëmbulli më i mirë i botës së qytetëruar e humane për njeriun.
Ndërsa këtu në Shqipërinë tonë, një solidaritet i papërfillshëm për ndihmë, por edhe shpërdorim, e deri pëgjysmim pagash e largim nga puna.
Pra, biznesmeni shqiptarë, nuk po përfill as traditën shqiptare, atë të humanizmit e mikëpritjes as respekin minimal duke e prezantuar veten si pjella e pamëshirëshme shqiptare në këto momente të panikut global.
Frymëzimi i humanizmit i ardhur nga Eduart Ndocaj është tregesa më e mirë e identitetit tonë kombëtarë në të njerëzishmen kur jemi keq.
Ndocaj, me siguri vjen i frymëzuar nga origjina e vet familjare, e cila e ndante edhe kafshatën e bukës me mikun, por edhe vetë shumë njerëzor, por pse jo i frymëzuar nga qytetaria e lashtë humanizmi italian, aty ku ka jetuar që në moshë të re.
Eduart Ndocaj, gjithnjë ka kontribuar për zonën e vet, por edhe për familje në të gjitha trojet shqiptare, ka dhënë për infrastukturen lokale në Lezhë e Mirditë etj, i cili duhet përshëndetur nga secili qytetar shqiptarë, edhe kur ai nuk e ka prekur me ndihmën e tij, pasi Ai u ka shërbyer atyre që e kanë kontaktuar, por edhe më me nevojë.
Shëmbulli i Eduart Ndocaj, frymëzimi dhe lutja për tu bërë pjesë të gjithë ata që kanë mundësi.
Mundësi kemi, edhe me pak!
T’a ndihmojmë njëri-tjetrin!
Ti dhurojmë njëri -tjetrit dashuri njerëzore.
Zoti, ja shtoftë paratë e shëndetin zotit Ndocaj, prinjësit të humanizmit shqiptar!a.prebibaj.
