Në sheshin para Teatrit Kombëtar u zhvillua shpallja e Konkursit Mbarëkombëtar për Monumentin e Lëvizjes Studentore dhe Qytetare për Demokraci. Gjatë fjalës së tij, kryetari i PD-së Lulzim Basha tha se qytetarët e Tiranës, shqiptarët i tregojnë një bote të tërë se janë një popull që dinë të mbrojnë artin dinë ti bëjnë fre babëzisë atëherë kur duket se nuk ka kufij.
“Me të njëjtën kurajë qytetarët e Tiranës i janë bashkuar artistëve të Aleancës për Mbrojtjen e Teatrit, që mbrojnë shumë më shumë se një godinë, që i tregojnë një bote të tërë se shqiptarët nuk janë ata ku i ka katandisur ky regjim. Nuk janë njerëzit e frikës. Nuk janë njerëzit e vesit. Nuk janë njerëzit e trafiqeve.
Nuk janë njerëzit e krimit. Por janë populli fisnik që di të mbrojë me çdo sakrificë, artin dhe artistët, elitën e shpirtit dhe të mendjes. Që di ti bëjë fre babëzisë, atëherë kur duket se ajo nuk ka kufi. Që di të bëhet diga e fundit e padrejtësisë, atëherë kur duket se padrejtësia ka pushtuar gjithçka.
Që di të mishlojë trup më trup, mendje me mendje, sup më sup, të drejtën kushtetuese që e bëjnë Europën, Europë, atëherë kur Kushtetuta duket se ka dhënë shpirt. Ky është mesazhi i qëndresës për mbrojtjen e Teatrit, që meriton të përjetohet si pjesë e monumentit të munguar të guximit të 20 shkurtit” – tha Basha.
Kreu i PD-së tha se rastësisht kishte qenë pranë shtatores së diktatorit një natë para se të rrëzohej dhe se “ishte një natë e mbushur me pezëm, hidhërim e pasiguri”.
“Pas lëvizjes së dhjetorit, për dy muaj, natë pas nate, ditë pas dite, pasiguria dhe pezmi po na pushtonte, ku dukej se pak apo aspak po lëvizte. A ka kombi një shpirt?! A ka populli një shpirt?! A ka masa një shpirt?! Po. Ka shpirtin e më të guximshmit mes nesh.
Ka shpirtin e më kurajozit mes nesh. Ka shpirtin e atij që shpresën e vet e ndez për të gjithë Shqipërinë, për gjithë shoqërinë, për gjithë kombin, dhe bën që të ndezët për çdo zemër, forca dhe kurajo që di të shkallmojë edhe forcën më të pathyeshme të diktaturës si 29 vite më parë” – tha Basha.
Ai u bëri thirrje shqiptarëve për të ndezur “flakën e shpresës” duke u betuar se “shpirtrat tanë, forca jonë, mendjet tona, trupat tanë, do të jenë bashkë deri në realizimin e qëllimit më fisnik që një komb mund të ketë: të sigurojë liri dhe dinjitet për fëmijët tanë, për Shqipërinë tonë”.











