Për një pjesë të qytetarëve shqiptarë, emri i Eduart Ndocajt, është thjeshtë politikani “kaubojs”, i cili u shfaq në vitin 2013, por që shumë shpejt me karizmën dhe instiktin e tij prej një luftëtari të paepur ndaj padrejtësive dhe kryesisht ndaj politikave sociale, që dëmtonin qytetarët, u bë shumë protagonist duke fituar simpatinë e shqiptarëve.
Por, përtej kësaj që ne njohim, Eduart Ndocaj, është historia e suksesit të një emigranti shqiptar, i cili me punë të ndershme, përkushtim dhe sakrificë të pashoqe, ka arritur të ngjitë shkallët e sipërmarrjes së tij, duke frymzuar me shembullin etj, qindra e mijëra shqiptarë, të cilët me emrin dhe modelinpozitiv që ka nuglitur Eduarti, ndjehen krenarë në vendin fqinj të përtej Adriatikut.
Por, cila është rruga e Eduartit dhe e sipërmarrjes së tij, na njeh materiali i mëposhtëm, i cili përmbledh shkurtimisht rrugëtimin e vështirë dhe plot sakrifica, gjatë këtyre 18 viteve të sipërmarrjes së tij, duke na dhënë mesazhe të mëdha, se me punë dhe vetëm me punë mund të ndërtohet e ardhmja që ëndërrojmë
NDOCAJ GROUP, Lindi në vitin 2000 dhe viti 2018 shënoi 18 vjetorin e nisjes së aktiviteti të tij privat në Itali, Zvicer dhe në Shqiperi.
Motoja e tij është:
“Me punë dhe vetëm me punë do të mund të ndërtohet e ardhmja që ëndërrojmë”
………………………
Toka e huaj mërgimtarin e vendos përballë provash e stërprovash tepër të forta.
Kështu çdo ditë ishte një përpjekje qoftë për të mësuar zanatin, gjuhën por dhe zakonet e vendit, sepse vetëm kështu mund të dish të respektosh e të respektohesh.
Historia e Eduart Ndocaj, me origjinë nga Manatia (Lezhe) është historia e një integrimi. E një sërë përpjekjesh për një jetë më të mirë dhe integrim në tokën e huaj.
Eduarti mbërriti në Itali, në brigjet e Brindisit me një gomone, si klandestin, në vitin 1996.
………………………..
Nisi punën si punëtor krahu në ndërmarrjet e ndërtimit dhe puna i hyri në zemër, aq sa të ëndërronte që të kishte dhe ai një ndërmarrje të tijën dhe kjo gjë një ditë u bë realitet.
Hapi një ndërmarrje individuale në sektorin e ndërtimeve, e cila më pas u transformua në kooperativë dhe më pas hapi një tjetër shoqëri me përgjegjësi të kufizuar.
E nuk u ndal me kaq.
Sot drejton një Koncern,
Grup të madh shoqërish ndërtimi.
……………………..
Kështu nga punëtor i thjeshtë, u kthye në punonjës privat e më pas në sipërmarrës duke mundësuar punësimin edhe të personave të tjerë dhe jo vetëm të familjarëve të tij por dhe të punonjësve të tjerë emigrantë.
Cilësia, korrektësia e punës së ndërmarrjeve të drejtuara nga Eduart Ndocaj dhe kontributi në hapjen e fronteve të reja të punës për punonjës të tjerë u bënë dhe motivet që
Ndocaj Costruzioni srl të vlerësohej në
vitin 2008 me çmimin
“Italia che lavora” me motivimin:
si një ndër ndërmarrjet që është shquar më shumë në sektorin e ndërtimeve duke ndihmuar kështu në përparimin e Vendit, qoftë nga ana ekonomike, qoftë nga ana shoqërore”.
Një arritje dhe vlerësim i rrallë për një sipërmarrës shqiptar. ………………………………………………………………
Anniversario 18 Anni Ndocaj Costruzioni
Nasce come un idea dei fratelli Ndocaj
La Società si occupa di costruzioni edili per enti pubblici o privati, manutenzione e gestioni di impianti tecnologici, opere di ingegneria civile ed industriale, progettazione e realizzazione di interventi edilizi.
…………………………………………………………
Historia e Eduart Ndocaj, me origjinë nga Manatia (Lezhe) është historia e një integrimi. E një sërë përpjekjesh për një jetë më të mirë dhe integrim në tokën e huaj. Eduarti mbërriti në Itali, në brigjet e Brindisit me një gomone, si klandestin, në vitin 1996. Bindja se në Itali, përtej detit Adriatik, ishte e ardhmja e tij, e bëri të përballonte, si shumë të rinj shqiptarë në ato vite, rrezikun e këtij udhëtim. Për fatin e tij të mirë gjeti ndihmë nga banorët, të cilët iu gjetën pranë dhe e mbështetën për të marrë rrugën drejt Veriut të Italisë ku jetonte motra dhe bashkëshorti i saj Gjoka, që ishin vendosur në Milano disa vite me parë. Kështu një strehë e sigurt dhe mbështetja e nevojshme për ata muaj të parë në dhè të huaj nuk i munguan. Motoja e tij ishte: me punë dhe vetëm me punë do të mund të ndërtonte të ardhmen që ëndërronte. Toka e huaj mërgimtarin e vendos përballë provash e stërprovash tepër të forta. Kështu çdo ditë ishte një përpjekje qoftë për të mësuar zanatin, gjuhën por dhe zakonet e vendit, sepse vetëm kështu mund të dish të respektosh e të respektohesh.
DHE HISTORIA VAZHDON..
