Poezi nga Mihai Eminescu
Përse nuk vjen…?
Ja shih lejleket foletë lanë
Të verdhat fletë nga pemët ranë
Tutje mbi vreshta bryma ra
Po ti pse s’vjen, pse nuk vjen pra?
Eja në krahë të të mbaj
Të adhuroj, të vdes pastaj
Dhe ta vë kokën që më dhemb
Mbi gjoksin tënd, mbi gjoksin tënd.
A të kujtohet koha vallë
Kur bridhnim bashkë në livadhe
Dhe unë të hidhja pulpul n’erë
Me mijëra herë, me mijëra herë?
Gjenden në botë femra plot
Që i kanë sytë zjarr e lot
Të arta qofshin ato gra
Si ty nuk ka, si ty nuk ka.
Ti dritë je për shpirtin tim
Gjithnjë e butë e plot shkëlqim
Më e shndritshme se vetë dielli
E dashur moj, e dashur ti.
Por vjeshta fletët po i zverdh
Rrafshultat i shkretoi përreth
Po bien gjethet ca nga ca
Po ti pse s’vjen, pse nuk vjen pra?
| Mihai Eminescu |
