Nuk duhet të jesh medoemos i diplomuar në drejtësi për të kuptuar se gjithçka po ndodh aktualisht në Shqipëri, nuk është proces drejtësie, por proces zhdrejtësie.
Është proces i mirëfilltë zhdrejtësie përballë një krimi zgjedhor të pashembullt, të cilin po përpiqen dëshpërimisht të na e servirin si një proces normal zgjedhor me pak probleme.
Është proces i mirëfilltë zhdrejtësie, pasi do të mjaftonte veçse kauza e Teatrit Kombëtar dhe kullat në mes të qytetit dhe asgjë më shumë, që ambasadorja amerikane të mbante një distancë të shëndetshme nga kryebashkiaku apo kryeministri në detyrë.
Është proces i mirëfilltë zhdrejtësie, pasi skandalet, abuzimet apo vjedhjet rilindase mbulohen nga heshtja e drejtësisë.
Është proces i mirëfilltë zhdrejtësie, pasi nuk mund të dënosh korrupsionin në të shkuarën dhe ta mbështesësh atë në të tashmen.
Është proces i mirëfilltë zhdrejtësie, pasi dënimi për korrupsionin nuk bëhet në bazë vjetërsisë së tij. Mosha e korrupsionit nuk është kriter për dënimin e këtij të fundit.
Është proces i mirëfilltë zhdrejtësie sepse është drejtësi e segmentuar që të sjell ndërmend fjalinë e famshme të filmit shqiptar ” Përrallë nga e kaluara” ku thuhet; Ligji në dorën e Maliqit.
Post Scriptum- Kjo nuk është Reformë në Drejtësi, por Reformë në Zhdrejtësi.