Djalli dhe i djallëzuari
Luanin të dy bashkë
Njëri djall i mbuluar
Tjetri me djallëzi jashtë
Nuk linin dy njerëz bashkë
Secilin e vinin nën presion
E vinin nën lojë e përqeshje
Për djallin dhe të djallëzuarin
Secili ishte veçse një leshko
Luanin e vepronin krejt t’pacipë
Djalli, i mbuluar “serioz e mistik”
I djallëzuari, “agresiv” e i shpëlar
S’pushonte s’lehuri si një zagar!
I djallëzuari, bënte gjithçka për zi
Djalli, hiqej i ndershëm nën hijen e tij
Bashkë bënin planet e ndanin gjithçka
Hiqeshin sikur “armiq” më t’mëdhenj s’ka!
Fusnin gjithkënd në kurthën e zezë
Njëri zagar i poshtër, tjetri gjahtar i pabesë
T’zhbënin nderin, sedrën, t’shtypnin n’presë
Meshkujt për para, femrat për vota dhe seks
Nën moton “shkerdheju nënën” jemi baballarë
Dyshe më e ndyrë, prej kohësh nuk ishte parë
Me atë që rrinin si shok, shpejt ia bënin gropën
E mbanin si zar, fuks e karrem për të trazuar shokët!
Me pushtetin që kishin, mendonin se triblojnë botën
Të shpëtoje prej tyre, duhej t’u lyeje shpesh rrotën
Kur t’sulmonte njëri, t’merrte nën “mbrojtje” tjetri
I djallëzuari ishte zagari i rrugës, djalli ishte ai i vjetri.
___________________
© Autor, Skender Doçi
Tiranë, e Enjte 25 Mars 2021
