Këshilla juaj e vyer mbi përdorimin e duhur të gjuhës shqipe duket se bie gjithmonë në veshë të shurdhër.
Tek njerëzit e oborrit vihet re; një prirje sistematike për t’i zgjedhuar keq foljet veçanërisht në mënyrën lidhore; një përdorim i gabuar i trajtave të shkurtra të përemrave vetorë dhe mungesa e theksuar e apostrofit.
Një rishqyrtim i temave të mësipërme në gjuhën shqipe do të ishte me vend nga njerëzit e oborrit.
Për më tepër, së fundmi Lartmadhëri, u identifikua edhe prirja për ” Neologjizma” në gjuhën shqipe.
Shembull – Zonja Spiropali për të pasqyruar ndjesinë që i shkaktoi takimi me Kancelaren Merkel , ka krijuar një mbiemër të ri
“e mbresuar”.
Në gjuhën e pastër shqipe, kur duam të përshkruajmë gjurmët e lëna në ndërgjegje nga diçka që kemi parë a kemi dëgjuar themi;
Më la mbresa të thella/ forta/të gjalla/ të paharruara ose të pashlyeshme …
Por kurrsesi nuk mund të themi – Jam
“e mbresuar” nga dikush apo nga diçka….
Post Scriptum- Neologjizmi ” mbresuar” më la mbresa të pashlyeshme Lartmadhëri
