Elona CASLLI
Kur përballemi me fjalën “ Hartë” , secilit prej nesh i shkon menjëherë mendja tek një vizatim që paraqit të zvogëluar gjithë sipërfaqen e Tokës a një pjesë të saj, sipërfaqen e një shteti a të një krahine. Po sikur të shkonim përtej këtij përcaktimi të saktë dhe të ftohtë?!
Të mbërrinim tek Harta Shpirtërore. Harta Shpirtërore nuk ka kufij. Ajo priret t’i rrëzojë kufijtë, të shtrihet në çdo hapësirë ku frymojnë njerëzit dhe ku gjallojnë shpirtrat, për të rrëfyer një histori, për t’i dhënë zë një drame që ka vite që rritet në heshtje, për ta bërë të padukshmen të dukshme. Streha mes Reve është një gjurmë në Hartën Shpirtërore. Një gjurmë e cila nuk rrëfen historinë e një njeriu, por dramën e shumë njerëzve.
Besniku është njëri prej nesh. Besniku mund të jem unë, Besniku mund të jesh ti, Besniku mund të jetë fqinji që jeton përballë teje dhe ty të duket krejt i çuditshëm, sepse kridhet në heshtje të gjata dhe zhytet në periudha të gjata vetmie. Njerëzia është gjithmonë e prirur ta gjykojë, ose ta përçmojë atë që nuk arrin ta kuptojë. E në Veri të Shqipërisë, në një vend ku toka bëhet njësh me qiellin, jeton një qënie e keqkuptuar. Strehohet në brendinë e tij, strehohet në besimin e tij, për të gjetur forcën për ta përballuar dhimbjen e ekzistencës.
Gdhend në dru dashurinë e mohuar. Vetmia i peshon më pak , kur gdhend tiparet e gruas që nuk e pati kurrë. Me sytë e saj pranë orët kalojnë më shpejt. Mandej atje i strehuar mes reve lutet për një kohë të gjatë. Takohet me Zotin, me atë Zot të cilit shumë njerëz duan t’i vënë një emër, me atë Zot të cilin të gjithë duan ta përvetësojnë. Por ai beson se Zoti është i të gjithëve, se shtëpia e Zotit nuk mund të ketë një emër. Mes familjarëve ndihet krejt i huaj, si një mysafir që vjen pa lajmëruar e shkakton shqetësim e trazim brenda një shtëpie.
Duket se e vetmja prani që e mirëpret është mbesa e vogël, e cila është e vetmja që arrin të shohë atë që tjerët nuk mund ta shohin. I etur për lartësinë e mendimit, ai vendos të strehohet përjetësisht mes reve…