Nga viti 2022 deri më sot, tensioni global vetëm sa është rritur. Së pari lufta në Ukrainë, pastaj në Izrael dhe tani janë vetëm paralajmëruesit e një konflikti të mundshëm midis Indisë dhe Pakistanit. I shtohet kësaj mundësia që Kina të vendosë të sulmojë Tajvanin.
Dekadat e paqes midis fuqive pas rënies së Murit të Berlinit kanë mbaruar përfundimisht dhe, ashtu si gjatë Luftës së Ftohtë, kërcënimi i përshkallëzimit bërthamor është rikthyer. Aktualisht, nëntë vende zotërojnë armë bërthamore: Shtetet e Bashkuara, Rusia, Britania e Madhe, Franca, India, Pakistani, Koreja e Veriut dhe Izraeli.
Vendosja e kokave luftarake në Evropë
Përveç kësaj, ka koka luftarake amerikane të vendosura në Itali (në bazat e Aviano dhe Ghedi), Gjermani, Turqi, Belgjikë dhe Holandë. Në Itali, Uashingtoni ka pozicionuar 40 bomba lëshuese B61 të cilat, siç shpjegohet nga sekretari kombëtar i Unionit të Shkencëtarëve për Çarmatimin dhe profesori i Fizikës në Universitetin e Pizës, Francesco Forti, i cituar nga Corriere della Sera, “mund të aktivizohen me një çelës të vetëm, domethënë mund të lëshohen vetëm nga aeroplanë amerikanë, ose me një çelës të dyfishtë, domethënë mund të ngarkohen në aeroplanë italianë”. Përveç kësaj, kohët e fundit kanë mbërritur koka të reja luftarake që mund të montohen në F35. Këto bomba janë pjesë e mburojës bërthamore të NATO-s të menaxhuar nga Uashingtoni.
Planet e NATO-s
Por nëse Aleanca do të pësonte ndryshime, me tërheqjen e Shteteve të Bashkuara të kërcënuar kaq shpesh nga Presidenti Donald Trump, edhe arkitektura e parandalimit bërthamor do të duhej të rimendohej. Franca mund të përpiqet të mbushë boshllëkun e lënë nga aleati i saj i huaj, një përpjekje që do të shkaktonte një garë armatimesh. “Sot, shumica e kokave luftarake franceze janë të montuara në nëndetëse: domethënë, ato nuk janë armë ndërkontinentale. Parisi ka pak baza lëshimi në tokë dhe arsenali i tij aktual ka mbi të gjitha një funksion parandalues”, shpjegoi Forti. “Nëse do të zgjerohej për të mbrojtur Evropën, riarmatimi drejt armëve më agresive do të ishte i pashmangshëm.” Antonio Missiroli, këshilltar i lartë në ISPI dhe profesor në Universitetin John Hopkins, nënvizoi gjithashtu se lëvizja e armëve taktike në Bjellorusi e njoftuar nga Moska mund ta shtyjë Elizenë, gjithmonë në rast të një daljeje të SHBA-së nga NATO, të zhvendosë armët e veta në Poloni. Dhe duhet të marrim në konsideratë edhe “idenë e lançuar nga Merz gjerman për zhvillimin e një strategjie parandaluese edhe me Londrën dhe Parisin”. Eksperti gjithashtu e zhvendosi shikimin e tij nga Evropa te Kina, e cila ka përshpejtuar zhvillimin e arsenalit të vet dhe nuk është e detyruar nga asnjë traktat ndërkombëtar.
Ashpërsimi i retorikave
Dhe retorika e përdorur nga kancelari të ndryshme luan gjithashtu rolin e saj në shtyrjen e botës gjithnjë e më afër pikës pa kthi . “Merrni rastin e krizës kubaneze të vitit 1962: si Kennedy ashtu edhe Hrushovi ishin politikanë të zgjuar dhe, pavarësisht tensionit shumë të lartë, ata arritën një marrëveshje. Sot politikanët nuk janë të tillë”, vërejti Forti. “Duket se udhëheqësit tanë po përpiqen të rrisin tensionin, jo ta ulin atë. A duan ta eksportojnë logjikën e tarifave në sferën bërthamore? Fundi i botës është shumë afër.” Për të gjitha këto, duhet të shtojmë edhe zhvillimet në teknologjinë e luftës, me hyrjen në fushën e raketave hipersonike. Siç theksoi Missiroli, nëse më parë mund të kalonte më shumë se një orë nga alarmi i një koke bërthamore në fluturim deri në impaktin e mundshëm, tani po flasim për disa minuta. Nuk ka vend për të vlerësuar situatën ose një përgjigje të mundshme. Dhe për këtë arsye, strategjitë e mbrojtjes duhet të revolucionarizohen plotësisht, ndoshta drejt një drejtimi më agresiv që mund t’i hapë rrugën gabimeve me pasoja katastrofike.
